5 research outputs found

    Vantaxes do uso de Twitter na aula de italiano como LE

    Get PDF
    [Resumo] O “Grupo de Innovación Educativa no Ensino-Aprendizaxe das Linguas e Literaturas Románicas” da Facultade de Filoloxía ten, entre outros obxectivos, fomentar o uso das redes sociais no ensino das linguas románicas. Neste artigo propoñemos os resultados da experiencia do uso de Twitter na aula da materia “Idioma Moderno 3: Italiano”, na cal participaron todo o alumnado matriculado. A implementación desta, e de máis redes sociais que adoptamos noutras disciplinas en anos anteriores, ten como obxectivo principal o achegamento á lingua italiana mediante unha ferramenta próxima e de uso común entre o estudantado. Esta aproximación puido ser posíbel grazas a unha planificación de actividades semanais cuxas finalidades atinxen a aspectos gramaticais como o uso do subxuntivo, o incremento do léxico, actividades de creación literaria e un achegamento ás linguas rexionais de Italia.[Abstract] The “Grupo de Innovación Educativa no Ensino-Aprendizaxe das Linguas e Literaturas Románicas” at the Faculty of Philology has, among other objectives, to increase the use of social networks in the teaching of Romance languages. In this article, we show the results of the experience of the use of Twitter in the course “Idioma Moderno 3: Italiano” in which all students have participated. The implementation of this and other social networks used in previous courses has as its main objective the approach to the Italian language through a closer and common tool among students. This closeness was possible thanks to a weekly programme of activities concerning grammatical aspects such as the use of the subjunctive, lexical increase, activities based on literary creation and an introduction to the regional languages of Italy

    La partitividad : la sintaxis y la semántica de las categorías nominales partitivas

    Get PDF
    [Resumo] Presentamos os resultados da nosa investigación sobre a sintaxe e a semántica da partitividade nominal. O noso obxeto foi construir un modelo ling¨uístico das operacións e relacións nun D(ominio) N(ominal) P(artitivo). Aplicamos o marco teórico da semántica e a sintaxe formal (Chierchia, Link, Partee, Belletti, Bosque, Delfitto, Moro, Longobardi). Os datos estudados son construcións partitivas completas (CPTV) do italiano e do espa˜nol: (qualcuna/alcune delle rondini, alguna(s) de las golondrinas; (una) parte degli orsi, (una) parte de los osos, la totalit`a degli struzzi), o artigo partitivo (Mancano dei libri) e o clítico partitivo ne do italiano (Ne ho viste alcune). Definimos un DNP como unha álxebra booleana atómica completa coa operación ? e a relación ?. A partitividade solápase coa cantificación, a especificidade e o aspecto verbal. Conclusións: CPTV: Distinguimos dous tipos de CPTV: (a) CPTV con variable de sumas (alcune delle rondini, algunas de las golondrinas). Están introducidas por un D cantitativo que opera sobre variables de individuo (xi) ou de suma de individuos (Xpl). Asumimos unha estrutura común para molte delle rondini, molte rondini e le molte rondini (Gutiérrez 2008). Propomos unha estrutura que acomoda a variable cuantificada: (1) D2 [AT [ num:— ] ?i (di) [SD D1 [AT [ num:pl ] [SN xi Nk ]]]] (b) CPTV con variable de particións (p) (parte degli orsi; la totalit`a delle rondini) están introducidas por un cantificador partitivo (parte, totalit`a). O rango da variable p son as celas dunha partición do conxunto descrito polo SD restrictor que reciben unha asignación g nun contexto c. Partimos de Chierchia 2010. Propomos a estrutura: (2) D2 [num: – ] pg,c (di) [SD D1 SN ] As propiedades dos cantificadores partitivos son: (1) Seleccionan entidades e non conxuntos (de Hoop, Martí). (2) Parte, totalit`a son nomes de relación que esixen a presenza dunha coda. (3) Un cuantificador distributivo non pode aplicarse ao restrictor do partitivo. (4) Parte pode construírse en correlación con el resto, los demás. (5) Parte, totalidad admiten codas coordinadas, fronte aos determinantes cantitativos, que non admiten a coordinación pero si a disxunci ón da coda. (6) A coda pode interrogarse con ¿Qué proporción? (7) Parte admite un modificador comparativo mayor, menor. (8) O rango da variable cantificada por parte son particións e non sumas de individuos. Ne-cantitativo pode asociarse a un SX do tipo orsi, degli orsi, alcuni orsi, alcuni degli orsi. O SX non pode ser nin definido nin universal (questi, tutti i, ogni). O SX asociado pode funcionar como argumento-i dun verbo inacusativo (Burzio, Belletti). Propomos que ne-cantitativo é unha categoría pro-SN (Cardinaletti e Giusti 1992, Dechaine e Wiltschko 2002). Aplicamos unha derivaci ón de movemento (Kayne, Rizzi, Pollock, Martí, Raposo e Uriagereka) motivado para unificar os seus trazos-f (Su˜ner). Ne entra na numeración cos trazos: (3) ne = { [+indicial], [+N], , [+clítico ] [-def] } O trazo indicial identifica a variable do SX asociado. Ne está subespecificado no seu trazo de caso: pode ter función adnominal ou verbal. Unifica o seu trazo clítico achegándose a un anfitrión fonético. A distribución de ne en secuencias de clíticos indican que ne ocupa a mesma posición que un clítico acusativo ([Esp,Sv], Torrego, Pesetsky). O trazo indefinido bloquea no verbo a capacidade de asignar caso-e acusativo e o SX asociado a ne obtiene el valor partitivo para o seu trazo de caso, que es inherente porque se deriva do significado indefinido do cantitativo.[Resumen] Presentamos los resultados de nuestra investigación sobre la sintaxis y la semántica de la partitividad nominal. Nuestro objeto ha sido construir un modelo ling¨uístico de las operaciones y relaciones en un D(ominio) N(ominal) P(artitivo). Aplicamos el marco teórico de la semántica y la sintaxis formal (Chierchia, Link, Partee, Belletti, Bosque, Delfitto, Moro, Longobardi). Los datos estudiados son construcciones partitivas completas (CPTV) del italiano y del espa˜nol (qualcuna/alcune delle rondini, alguna(s) de las golondrinas; (una) parte degli orsi, (una) parte de los osos, la totalit`a degli struzzi), el artículo partitivo (Mancano dei libri) y el clítico partitivo ne del italiano (Ne ho viste alcune). Definimos un DNP como un álgebra booleana atómica completa con la operación ? y la relación ?. La partitividad se solapa con la cuantificaci ón, la especificidad y el aspecto verbal. Conclusiones: CPTV: Distinguimos dos tipos de CPTV: (a) CPTV con variable de sumas (alcune delle rondini, algunas de las golondrinas). Están introducidas por un D cuantitativo que opera sobre variables de individuo (xi) o de suma de individuos (Xpl). Asumimos una estructura común para molte delle rondini, molte rondini y le molte rondini (Gutiérrez 2008). Proponemos una estructura que acomoda la variable cuantificada: (4) D2 [AT [ num:— ] ?i (di) [SD D1 [AT [ num:pl ] [SN xi Nk ]]]] (b) CPTV con variable de particiones (p) (parte degli orsi; la totalit`a delle rondini) están introducidas por un cuantificador partitivo (parte, totalit`a). El rango de la variable p son las celdas de una partición del conjunto descrito por el SD restrictor que reciben una asignación g en un contexto c. Partimos de Chierchia 2010. Proponemos la estructura: (5) D2 [num: – ] pg,c (di) [SD D1 SN ] Las propiedades de los cuantificadores partitivos son: (1) Seleccionan entidades y no conjuntos (de Hoop, Marti). (2) Parte, totalit`a son nombres de relaci ón que exigen la presencia de una coda. (3) Un cuantificador distributivo no puede aplicarse al restrictor del partitivo. (4) Parte puede construirse en correlaci ón con el resto, los demás. (5) Parte, totalidad admiten codas coordinadas, frente a los determinantes cuantitativos, que no admiten la coordinación pero sí la disyunción de la coda. (6) La coda puede interrogarse con ¿Qué proporci ón? (7) Parte admite un modificador comparativo mayor, menor. (8) El rango de la variable cuantificada por parte son particiones y no sumas de individuos. Ne-cuantitativo puede asociarse a un SX del tipo orsi, degli orsi, alcuni orsi, alcuni degli orsi. El SX no puede ser ni definido ni universal (questi, tutti i, ogni). El SX asociado puede funcionar como argumento-i de un verbo inacusativo (Burzio, Belletti). Proponemos que ne-cuantitativo es una categoría pro- SN (Cardinaletti y Giusti 1992, Dechaine y Wiltschko 2002). Aplicamos una derivación de movimiento (Kayne, Rizzi, Pollock, Marti, Raposo y Uriagereka) motivado para unificar sus rasgos-f (Su˜ner). Ne entra en la numeración con los rasgos: (6) ne = { [+indicial], [+N], , [+clítico ] [-def] } El rasgo indicial identifica la variable del SX asociado. Ne está subespecificado en su rasgo de caso: puede tener función adnominal o verbal. Unifica su rasgo clítico adjuntándose a un anfitrión fonético. La distribución de ne en secuencias de clíticos indican que ne ocupa la misma posición que un clítico acusativo ([Esp,Sv], Torrego, Pesetsky). El rasgo indefinido bloquea en el verbo la capacidad de asignar caso-e acusativo y el SX asociado a ne obtiene el valor partitivo para su rasgo de caso, que es inherente porque se deriva del significado indefinido del cuantitativo.[Abstract] We present the results drawn from our research on the syntax and semantics of nominal partitivity. We aim at modelling the linguistic operations and relations in a Partitive Nominal Domain. We applied minimalist syntax and formal semantics theoretical frames (Chierchia, Link, Partee; Belletti, Bosque, Delfitto, Longobardi, Moro). Our data includes Italian and Spanish partitive phrases (PTVP) (qualcuna/alcune delle rondini, alguna(s) de las golondrinas; (una) parte degli orsi, (una) parte de los osos, la totalità degli struzzi), italian partitive-dei (Mancano dei libri) and partitive-ne (Ne ho viste alcune). We define a PND as a boolean complete algebra with the ? operation and the ? relation. Partitivity overlaps with quantification, specificity and verbal aspect. Conclusions: PTVP. We differentiate 2 types of PTVP: (a) PTVP with a sums variable (alcune delle rondini, algunas de las golondrinas). They are introduced by a cuantitative D over i-variables (xi) or i-sums (Xpl). We assume a common base structure for molte delle rondini, molte rondini y le molte rondini (Gutiérrez 2008). We propose a structure that accommodates for the variable: (7) D2 [AT [ num:— ] ?i (di) [DP D1 [AT [ num:pl ] [NP xi Nk ]]]] (b) PTVP with a partition variable (p) (parte degli orsi; la totalit`a delle rondini). The variable (p) ranges over cells with an assignment g in a context c of a partition of the set described by the DP restrictor. We depart from Chierchia 2010. We propose the structure: (8) D2 [num: – ] pg,c (di) [DP D1 NP ] Partitive quantifiers have the properties: (1) They select entity and no set DP restrictors (de Hoop, Marti). (2) Parte, totalit`a are relational nouns that require the presence of a DP. (3) They cannot hold a distributive relation with a Parte, totalidad admit coordination of DP-restrictor. (6) The restrictor-DP can be questioned by ¿Qué proporción? (7) Parte can be modified by a comparative adjective mayor, menor. Quantitative-Ne can be associated to a XP such as orsi, degli orsi, alcuni orsi, alcuni degli orsi, byt not to a definite nor universally quantified XP (questi, tutti i, ogni). XP can function as an i-argument of unaccusative verbs (Burzio, Belletti). We assume quantitative-ne is a pro-SN category (Cardinaletti and Giusti 1992, Dechaine and Wiltschko 2002). We apply a movement derivation (Kayne, Rizzi, Pollock, Marti, Raposo y Uriagereka), motivated by f-unification (Su˜ner) (9) ne = { [+index], [+N], , [+clitic ] [- def] } The index-f identifies the variable of the associated XP. Ne is underspecified for it case feature (adnominal or verbal functiion). Its clitic-f drives ne to a phonetic host. Clitic clusters motivate the clitic position of ne in Spec,vP, as accusative DP (Torrego, Pesetsky). The indefinite-f blocks in a verb its capacity to assign accusative case to its i-argument. The XP associated to ne obtains i-partitive case derived from indefiniteness

    Il pronome in ortonese: Uno studio contrastivo

    Get PDF
    [Abstract] In this article we will study the pronominal system in Ortonese, which belongs to the central-southern Italo-Romance languages. The analysis we propose is contrastive: we will compare the data with the Italian to highlight their differences in terms of some morphosyntactic aspects. We will examine, the stressed and unstressed personal pronouns, emphasizing the placement of the combined pronouns with the compound tenses. Then, we will focus on the rest of the pronouns, such as demonstratives, possessives, quantifiers and indefinites, also pointing out the uses of the clitics “ci” and “ne” and the presence of the pronoun “nome”, which does not exist in Italian[Resumen] En este artículo estudiamos el sistema pronominal en ortonese, perteneciente a las lenguas italorromanicas centro-meridionales. El análisis que proponemos es contrastivo: comparamos los datos con el italiano para destacar sus diferencias en cuanto a algunos aspectos morfosintácticos. Examinamos, en primer lugar, los pronombres personales tónicos y átonos haciendo hincapié en la colocación de los pronombres combinados con los tiempos compuestos. Después, nos centraremos en el resto de los pronombres, como los demostrativos, los posesivos, los cuantificadores y los indefinidos, señalando también los usos de los clíticos “ci” y “ne” y la presencia del pronombre “nome”, inexistente en italiano

    Third International Conference on Technologies for Music Notation and Representation TENOR 2017

    Get PDF
    The third International Conference on Technologies for Music Notation and Representation seeks to focus on a set of specific research issues associated with Music Notation that were elaborated at the first two editions of TENOR in Paris and Cambridge. The theme of the conference is vocal music, whereas the pre-conference workshops focus on innovative technological approaches to music notation

    Unha achega á aprendizaxe da lingua italiana polo estudantado universitario galego de nivel básico

    Get PDF
    One of the most important transformations that has taken place in the field of linguistics since the establishment of the Bologna Reform, is the introduction of the communicative standpoint in language teaching and learning. This new perspective adds a wider and less theoretical vision of the linguistic approach, but, as a consequence of the greater role of the communicative standpoint, there is a certain inattention on the correctness aspect from the morphosyntax, lexical and semantic point of view; therefore, students have some grammatical problems that they would have solved easier in the old curriculum. In the Galician university system this situation is reflected in a different way depending on the first language of the students; Spanish-speaking students find more problems than Galician-speaking students in the acquisition of Italian grammatical basics, in spite of the fact that in oral expression Galician is mostly influenced by Spanish nowadays. The aim of this article is to systematize advantages and obstacles that Galician students find in order to facilitate the work of Italian teachers and students in university degrees in Galicia. On the one hand, we will analyse the most usual morphosyntax and lexical-semantics difficulties ‒ mostly derived from the interference with Spanish ‒ that Galician degree students find with their first contact with the Italian language, and, furthermore we will highlight common aspects of the Galician and Italian languages that facilitate the acquisition of Italian using Galician as interlanguage.Unha das transformacións capitais producidas nas titulacións universitarias de ámbito lingüístico a partir da implantación da reforma de Boloña ten sido a introdución do enfoque comunicativo no ensino-aprendizaxe das linguas. Esta nova perspectiva ten achegado unha visión máis ampla e menos teórica do fenómeno lingüístico, mais, como consecuencia do maior protagonismo do enfoque comunicativo, tense producido certa desatención ao aspecto da corrección nos planos da Morfosintaxe, do Léxico e da Semántica; isto provoca que o estudantado se depare con dificultades gramaticais que nos plans de estudo anteriores se superaban con maior facilidade. No sistema universitario galego esta situación reflíctese de maneira diversa dependendo de cal for a lingua primeira dos/das alumnos/as; o estudantado español-falante ten maiores problemas que o galego-falante na adquisición dos fundamentos gramaticais do italiano, a pesar de que na oralidade o idioma galego está hoxe bastante españolizado. Así, este artigo ten como obxectivo sistematizar as vantaxes e os obstáculos que encontra o estudantado galego a fin de facilitar o traballo de docentes e discentes da lingua italiana no contexto universitario de Galiza. Por unha parte, desvendaranse as dificultades morfosintácticas e léxico-semánticas máis habituais ‒derivadas, as máis das veces, da interferencia co español‒ que o alumnado universitario galego encara nos primeiros momentos da aprendizaxe do idioma italiano; e, por outra banda, poranse de manifesto os aspectos comúns dos idiomas galego e italiano, que facilitan a adquisición deste último por funcionar o primeiro como interlingua
    corecore